تفاوت بین پلاستیک های تجدیدپذیر، قابل بازیافت و تجزیه شدن چیست؟

هنگام مواجهه با پلاستیک، ماده ای پرکاربرد، اغلب سه مفهوم «تجدیدپذیر»، «قابل بازیافت» و «تجزیه پذیر» را می شنویم. اگرچه همه آنها مربوط به حفاظت از محیط زیست هستند، معانی و اهمیت خاص آنها متفاوت است. در ادامه، به تفاوت‌های این سه مفهوم می‌پردازیم.

1. قابل تجدید

"تجدید پذیر" به این معنی است که یک منبع خاص می تواند به طور مداوم توسط انسان بدون تمام شدن استفاده شود. برای پلاستیک، تجدیدپذیر به معنای استفاده از منابع تجدیدپذیر برای تولید پلاستیک از منبع است، مانند استفاده از زیست توده یا ضایعات خاص به عنوان مواد خام. با استفاده از مواد خام تجدیدپذیر می توانیم وابستگی خود را به منابع محدود نفت کاهش دهیم، مصرف انرژی و آلودگی محیط زیست را کاهش دهیم. در صنعت پلاستیک، برخی از شرکت ها و محققان سخت در تلاش هستند تا فناوری های جدیدی را برای تولید پلاستیک از زیست توده یا سایر منابع تجدیدپذیر توسعه دهند. این تلاش ها برای دستیابی به اهداف توسعه پایدار حیاتی است.

2. قابل بازیافت
"قابل بازیافت" به این معنی است که برخی از ضایعات را می توان پس از پردازش بدون ایجاد آلودگی جدید زیست محیطی مورد استفاده مجدد قرار داد. برای پلاستیک‌ها، بازیافت‌پذیری به این معناست که پس از دور ریختن، می‌توان آن‌ها را از طریق جمع‌آوری، طبقه‌بندی، پردازش و غیره به مواد پلاستیکی بازیافتی تبدیل کرد و دوباره برای تولید محصولات پلاستیکی جدید یا محصولات دیگر استفاده کرد. این فرآیند به کاهش تولید زباله و فشار بر محیط زیست کمک می کند. برای دستیابی به قابلیت بازیافت، باید یک سیستم و زیرساخت کامل بازیافت ایجاد کنیم، مردم را به مشارکت فعال در فعالیت‌های بازیافت تشویق کنیم و نظارت و مدیریت را تقویت کنیم.

3. تجزیه پذیر
"تجزیه پذیر" به این معنی است که مواد خاصی می توانند توسط میکروارگانیسم ها در شرایط طبیعی به مواد بی ضرر تجزیه شوند. برای پلاستیک ها، تجزیه پذیری به این معنی است که آنها می توانند به طور طبیعی پس از دور ریختن در مدت زمان معینی به مواد بی ضرر تجزیه شوند و آلودگی طولانی مدتی برای محیط زیست ایجاد نکنند. این فرایند زمان زیادی طول می کشد، معمولا ماه ها یا سال ها. با ترویج پلاستیک‌های تجزیه‌پذیر، می‌توانیم آلودگی‌های زیست‌محیطی و آسیب‌های زیست‌محیطی را کاهش دهیم و در عین حال فشار بر دفع زباله را کاهش دهیم. لازم به ذکر است که تجزیه پذیر به معنای کاملا بی ضرر نیست. در طی فرآیند تجزیه، برخی از مواد مضر ممکن است همچنان در محیط آزاد شوند. بنابراین، باید از کیفیت و ایمنی پلاستیک های تجزیه پذیر اطمینان حاصل کنیم و اقدامات مناسبی را برای کنترل استفاده و دفع آنها پس از دفع انجام دهیم.

به طور خلاصه، سه مفهوم "تجدید پذیر"، "قابل بازیافت" و "تجزیه پذیر" در پردازش و حفاظت از محیط زیست پلاستیک اهمیت زیادی دارند. آنها مرتبط هستند اما هر کدام تمرکز خاص خود را دارند. "تجدید پذیر" بر پایداری منبع تمرکز دارد، "قابل بازیافت" بر فرآیند استفاده مجدد تاکید دارد و "تجزیه پذیر" بر اثرات زیست محیطی پس از دفع تمرکز دارد. با درک عمیق تفاوت ها و کاربردهای این سه مفهوم، بهتر می توانیم روش تصفیه مناسب را انتخاب کنیم و به مدیریت سازگار با محیط زیست پلاستیک ها دست یابیم.